Tıpta Uzmanlık Sınavı sonuçları açıklandı ve hemen kliniğe uğradım. Her sabah 6:45’de klinikte olacaktım ve 7:30’daki asistan vizitine kadar tüm pansumanları açmalı, yara yerlerini temizlemeli ve pomad sürüp üzerini nemli gazlı bezle kapatmalıydım.

Ayda 14 nöbet tutarak başlayacaktım, ilk 4 ay refakat nöbeti tutacak, yeterli görüldüğümde tek başıma nöbet tutabilecektim.

İlk gün akşam vizite bitti ve herkes evine gitti derken acil servisten ilk çağrı geldi. Hasta üstüne hasta geliyordu, el yaralanması, trafik kazası, yanık derken saat gece 1 olmuştu ve hala akşam yemeği yememiştim.

Ceplerimizden fotoğraf makinesi, cetvel, çizim kalemi ve makas eksik olmazdı. Hemen makasla sargıları açıyor, her vakanın fotoğrafını çekiyor, lezyonu cetvelle ölçüp not ediyor, kalem çizmeden kesmiyorduk.

Yazarken farkettim şimdi uzman doktor oldum fakat hala o günlerin heyecanını yaşıyorum, çünkü öğrenmek ve gelişmek bitmiyor. Plastik Cerrahi çok dinamik ve sürekli kendini yenileyen bir bilim dalı. Her vaka aşılması gereken yeni bir meydan okuma, öğrenilecek bilgi yığınından bir parça, tecrübe defterine eklenecek bir satır daha, derdine derman aranacak bir hasta…

Nasıl heyecan duymayayım ki?